Door Eric Spoor.
De eerste ronde van de OSBO competitie speelde LSV1 thuis tegen SV Heerde.

Ik was met zwart ingedeeld aan bord 7, mijn tegenstander was niemand minder dan de secretaris van SV Heerde de heer Douma, dezelfde tegenstander als in mijn vorige partij tegen Heerde. Riko was er niet zo blij mee dat hij weer tegen mij was ingedeeld, hij was ons vorig treffen nog niet vergeten. Ik probeerde mijn hoofd koel te houden, onderschat nooit je tegenstander is mijn devies.

Na 3.d3 koos Riko voor de omgekeerde Philidor en probeerde de stelling vervolgens dicht te schuiven. Dit lukte hem aardig maar na loperruil op zet 13 brak de stelling een beetje open, ik speelde vervolgens wat lok zetjes om de stelling van wit te verzwakken. Ik leek goede zaken te doen tot ik bij zet 28 mijn paard op c6 naar het onaantastbare f4 probeerde te manoeuvreren, mijn tegenstander kreeg een dubbelaanval en won hiermee een pion. Nu was ik diegene die de stelling probeerde dicht te schuiven. Vervolgens duurde het tot zet 41 eer ik, één van mijn cavaliers, op het mooie veld f4 kon plaatsen. Na wat onbeduidende zetjes over en weer, in een stelling waar zelfs de computer geen chocola van kan maken, was het nu wit die de stelling verder probeerde open te breken via de A lijn. Dit was echter een vergissing, met een pion achter was de stellingbeoordeling van de computer in het voordeel van zwart maar nu won ik zelfs een pion terug. Drie zetten later won ik nog een pion en was het een kwestie van techniek om de partij af te maken. Nu kreeg ik echter te maken met mijn tweede tegenstander, de klok. Riko had de gehele partij al meer tijd op zijn klok en dit begon mij nu parten te spelen, ik moest sneller keuzes maken. Ondertussen waren de andere partijen beslist en kwamen alle teamleden van LSV en SVH om het bord staan. Jacques, die al een tijdje aan mijn bord zat en de partij gespannen gadesloeg, noteerde in mijn tijdnood driftig de zetten.

Vanaf zet 60 begon het geblunder aan beide zijden. Ik won nog een paard maar snel daarop verloor ik op slag bij heldere hemel bijna al mijn strijdkrachten. Ik besloot met nog maar een paar seconden op de klok over te gaan op de alles of niets strategie, dit legde mij geen windeieren. Ik haastte me met mijn koning samen met mijn overgebleven paard en pion naar de overkant van het vijandelijk gebied en wist daar, na het ruilen van mijn paard tegen zijn loper en toren, mijn pion te promoveren tot dame. Jacques had de notatie opgegeven, maar de strijd was echter nog niet gestreden.

Met nog vijf seconden op mijn klok, wit had er nog ongeveer 20, bood ik remise aan, tot ontsteltenis van mij en de omstanders sloeg Riko dit aanbod af en speelde door. De chaos werd compleet toen Riko zijn eigen koning in schaak zette, zijn klok indrukte en mijn vlag viel. Dit was duidelijk een onreglementaire zet, de discussies barstte los. De stukken werden niet goed op de velden geplaatst, de klok stond niet goed ingesteld en wat dies meer zij. Ik bood mijn tegenstander aan om remise overeen te komen, voor de uitslag maakte het niets uit, enthousiast naam de heer Douma het nu wel aan, wat een geweldige partij was zijn opmerking. Ik kon dit alleen maar beamen. Uitslag 5-3.