VSG2-LSV1, 12 februari 2013 te Ermelo.
Wonnen we laatst nog met 6,5-1,5 van SV Nunspeet, nu verloren we met dezelfde grote cijfers van VSG2! We speelden zonder onze topspelers Johannes Kossen, Jacques Huijzer, en Thomas van Veelen, alledrie verhinderd. Het gemis wreekte zich: noch wijzelf noch onze tegenstanders hadden deze uitslag verwacht. De spelers van VSG worden hieronder steeds eerst genoemd.
Bord 1: Bas West-Luc van Dijk (wit), 1-0.
Bord 2: Wim Geitenbeek-Dick Stapersma (zwart), remise! Onze enige remise!
Dick: Ik speelde met zwart de Philidorverdediging. Hierbij ontwikkelt zwart zijn stukken achter zijn pionnen. Toen het centrum open geblazen werd, kwamen de zwarte stukken tot leven en wit verloor een pion. Ik kreeg hierbij een vrijpion aan de rand van de damevleugel. Daarna volgde een strijd om mijn vrijpion naar voren te brengen. Wit wist dat echter steeds uitstekend te blokkeren. Ik startte toen een tweede front op de koningsvleugel. Helaas kwam er toen een geforceerde zetherhaling in de stelling, waardoor ik genoegen moest nemen met remise.
Bord 3: Rob Hollmann-Tom Draisma (wit), 1-0.
Tom: Ik had een mooie, spannende partij, slopend voor beide spelers. In het late middenspel liet ik dom genoeg een loper instaan en verloor na 15 zetten tegenstribbelen.
Bord 4: Uri Vecht-Raymond van den Bos (zwart), 1-0.
Raymond: Ik had een goede partij, met remise als waarschijnlijke uitslag. Maar dan geef ik, met nog een kleine 6 minuten op de klok te gaan, mijn toren cadeau. Einde partij.
Bord 5: Wim Jongejan-Martin Beenhakker (wit), 0-1 !!! Ons enige winstpunt!!!
Martin: Tegen Wim Jongejan speelde ik mijn geliefde London System. Geen opening maar een systeem om je stukken snel en goed te ontwikkelen. Door deze positioneel goede opstelling kan wit aan alle kanten het initiatief nemen, met als grootste dreiging een aanval op de koningsvleugel. Wim reageerde daar niet actief op. Bij een directe matdreiging speelde hij f7-f5. Daarvoor had ik al een half open torenlijn op de e-lijn. Gevolg daarvan was dat zijn pionnenstructuur in het centrum zwak werd. Snel kon ik twee centrumpionnen binnenhalen en daarmee ook de partij. Zeker toen Wim dacht mijn toren te kunnen winnen, wat hem juist een loper kóste. Hij gaf meteen op..
Bord 6: Marco ter Meer-Eric Spoor (zwart), 1-0.
Eric: De opening in mijn partij (een Konings Indische) verliep gladjes, wellicht te gladjes. Eerlijk gezegd dacht ik linea recta af te stevenen op een glansrijke overwinning. Dat bleek echter een enorme blinde vlek te zijn, want ik werd vakkundig van het bord gemept. Al met al een bijzonder leerzame avond. Mijn dank hiervoor gaat uit naar Marco ter Meer.
Bord 7: Dirk van Setten-Tony van der Plas (wit), 1-0.
Tony: Ik speelde met wit het Loperspel. Ik deed het in de opening helemaal goed en mijn tegenstander niet. Ik had met een standaardmanoeuvre een stuk kunnen winnen, maar had het niet in de gaten, terwijl ik het al ettelijke malen op het internet wel goed had gedaan(!). Achter het bord zie je het dan ineens niet. Toen ik die kans had laten liggen, ging het bergafwaarts en verlóór ik zelfs een stuk: einde partij.
Bord 8: Anton Reijngoudt-Wietske Stapersma (zwart), 1-0.
Wietske: Ik speelde de Philidorverdediging. De partij verliep gelijkwaardig totdat het centrum openging door ruil op e4. Wit zette toen sterke druk op mijn e-pion, terwijl ik een indirecte aanval op h2 had. Helaas zette ik door een onzorgvuldigheid een loper en prise, waarna de partij niet meer te houden was. Jammer.
